May multiple personality disorder ba si Tito Sen?

Magaling na artista, pulpol na senador!

Ganito ang description ng isang kaibigan tungkol kay Sen. Tito Sotto.

Pero kung ako ang tatanungin. Sa tingin ko ay dapat na kaawaan kaysa laitin itong si Tito Sen.

Bakit?

Tila kasi hindi na napaghiwalay ni Tito Sen ang iba't ibang personalidad na kanyang kinatawan.

Nalimutan ni Tito Sen na ang pagiging komedyante ay sa television lang at sa pinilakang tabing.

Hindi dapat isinasama ang pagiging komedyante sa pagiging Senador. May hangganan din naman kasi ang pagiging komiko at alam ito ng mga Pilipino.

Bonifacio, ang tunay na supremo

Isa sa paborito kong tula ay ang Tinubuang Lupa ni Andres Bonifacio.

Natural na naaalala ko ito pagdating ng Nobyembre dahil kada a-30 ng buwang ito ay ginugunita ang pagsilang ng itinuturing na Ama ng Himagsikang Pilipino.

"Aling pag-ibig pa ang hihigit kaya sa pagka-dalisay at pagka-dakila gaya ng pag-ibig sa tinubuang lupa? Alin pag-ibig pa? Wala na nga, wala.'

Ito ang unang linya sa tulang ito, na kung hindi ako nagkakamali ay inaawit ng Inang Laya at maging ni Noel Cabangon.

Malungkot ang pagkakaawit ng Inang Laya sa tulang ito ng kinikilala nating Supremo. Kasing lungkot ito kung paano nagwakas ang buhay ni Bonifacio sa kamay ng mga traydor sa rebolusyong pinamunuan ni Emilio Aguinaldo, na kinikilala ng maraming historians bilang isa sa numero unong makapili sa kasaysayan ng rebolusyon at Pilipinas. 

Ralphboro o Ralphmorris?

Isa sa mga kilalang lansangan sa Pilipinas ay ang Claro M. Recto St. sa Lungsod ng Maynila. Ito ay nagsisimula sa paanan ng Mendiola Bridge at ang hangganan ay Pier kung saan nagwawakas ang Pasig River.

Maliban sa Maynila may mga lansangan ding pinangalanang Claro M. Recto Avenue sa Davao at Cagayan de Oro, gayundin sa Lipa City. May Claro M. Recto Highway naman sa Angeles City at may Claro M. Recto St. sa Malaybalay City.

Base sa dami ng mga lansangan ipinangalan sa kanya, masasabing kinikilala si Claro M. Recto.
Sino ba si Claro M. Recto?

Si Recto ay nakilala bilang isa sa mga makamamayang abogado, senador at guro.

Kasama siya sa nagsulong upang maigupo ang  Hare-Hawes-Cutting Act, na nagbibigay sa Estados Unidos ng karapatang mapanatili ang mga base nila sa ating bansa na walang "time frame".

Demand peace

“If everyone demanded peace instead of another television set, then there'd be peace.” 
― John Lennon

Naalala ko si John Lennon matapos mabasa ang balita ukol sa pagkakasundo ng Moro Islamic Liberation Front (MILF) at ng Philippine government ukol sa isang kasunduang nawa'y tuluyang tatapos sa mga hidwaan sa Mindanao.

Sang-ayon ako sa kasunduang ito at saludo ako sa MILF dahil hindi sila nag-insist na ibalik sa kanila ang lahat ng kapangyarihang inagaw ng mga Amerikanong nag-annex sa kanilang mga lugar upang maging bahagi ng Pilipinas.

Tandaan nating hindi lubusang nasakop ng mga Kastila ang "Moro land". Bagamat nagtayo sila doon ng mga kuta upang maipakitang mayroon silang kontrol

Subalit iba ang ginawa ng mga Amerikano, marahil ay nakita nila kung paano kasagana ang lupain ng mga Moro, ay isinama ang Mindanao sa Pilipinas. Nito lamang matapos ang ikalawang digmaang pangdaigdig lubusang nasakop ng mga Amerikano at mga galamay nitong mga Pilipino ang kabuuan ng Mindanao.

Matatandaan na sumikat ang tinatawag na "juramentado" nooong panahon na sinusubukang makubkob  ng mga Kano ang mga lugar na hindi pa lubusang nasakop ng imperial USA. Ilang libong Moro rin ang nagbuwis ng buhay upang mapanatili nila ang kanilang lupain.

Pero nagbago na nga ang panahon. Hindi na rin lubusang maibabalik ang nakaraan kaya't kailangang magkaroon ng kasunduang nakabase sa kasalukuyang kalagayang panlipunan at ekonomiya.

Sana ay magtuloy-tuloy na ang biyahe para sa tunay na kapayapaan sa Mindanao. Ang kasunduan kasi ay simula pa lamang ng mahabang diskusyon kung paano maisasakatuparan ang mga napagkasunduan.